Het verschijnsel chicklit bestaat alweer ruim tien jaar. Oorspronkelijk was ‘chicklit’ de licht neerbuigende benaming voor postfeministische romantische fictie over vrijgevochten, succesvolle jonge vrouwen, geschreven met de nodige (zelf)spot. Sinds het succes van Bridget Jones’s Diary (1996) van Helen Fielding en Candace Bushnells Sex and the City (1997) heeft het genre zich verbreed tot romantische ontspanningslectuur voor vrouwen van alle leeftijden en is de inhoud allengs steeds voorspelbaarder en ook wat braver geworden. Het onderscheidt zich van de sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw populaire ‘vrouwenporno’ van de Bouquetreeks en aanverwanten door zijn licht humoristische toon en stilistisch hogere kwaliteit. Hoewel dit soort boeken geen literaire pretentie heeft is het een stuk hoger geprijsd dan de pulpboekjes die bij supermarkten en drogisterijketens worden verkocht, en liggen bij de betere boekhandel de palets er hoog mee opgetast.