"Zeker, het emotionele hart van We zijn onszelf niet wordt gevormd door vroege dementie en de gevolgen daarvan. De slepende onttakeling van de geest van neurowetenschapper Ed Leary, het verdriet van zijn geliefden en de ontluisterende praktijk van de mantelzorger. Matthew Thomas beschrijft het teder en genadeloos eerlijk tegelijk. Maar zijn briljante debuut is meer dan een 'alzheimerroman'. Het is ook het levensverhaal van echtgenote Eileen, een Ierse immigrantendochter die met koppige verbetenheid de sociale ladder wil beklimmen. En dat van zoon Connell. Een epos over liefde en volwassenwording, de Amerikaanse droom en wat het leven daarvan overlaat. En een handige thuistest bovendien: wie niet bij minstens één scène tranen in de ogen krijgt, heeft geen ziel."
 Dirk-Jan Arensman in de vpro-gids

"Beschreven in een even liefdevol als soms genadeloos hard proza, waaruit een perfect gevoel voor timing en detail spreekt. Een indrukwekkende prestatie. Zo indrukwekkend, dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat er dit jaar een nog beter debuut zal verschijnen.”
- Dirk-Jan Arensman in Het Parool *****

"Met aangrijpende alledaagse voorbeelden schetst auteur Matthew Thomas de sluimerende voortgang van de ziekte en de enorme impact op het gezin. Van de emotionele achtbaan van onmacht, schaamte, verdriet, verlangen en verlies van intimiteit tot de financiële gevolgen en praktische, onvermijdelijke beslissingen. Thomas neemt ruim de tijd om het verhaal te vertellen en kan zich dat dankzij zijn schrijfstijl ook absoluut veroorloven. De alledaagse situaties maken het relaas uiterst invoelbaar, ook voor wie nooit met alzheimer in contact is gekomen. De prachtige bewoordingen maken die alledaagsheid bijzonder en een genot om te lezen. Een indrukwekkend, treurig verhaal dat menselijk mooi is geschreven."
- Babs Verblackt in Medisch contact

"Een alles wegblazend debuut."
- Koen Eykhout in De Limburger *****